"Dajcie pożyć konie, dajcie. Dajcie dożyć konie..."

W ostatnim czasie dałam się ponieść nurtowi zdarzeń, choć przyznam, że moje myśli były jakby trochę obok. Próbuję pewne rzeczy zrozumieć i zaakceptować, ale nie do końca potrafię. Widzę też wiele ułomności w sobie a im bardziej się w nie zagłębiam, tym mocniej one ze mnie wychodzą.
Generalnie czas jest bardzo przyjemny. Plony truskawkowo-czereśniowe okazały się obfite i mogę powiedzieć, że wreszcie nasyciłam się smakiem i kolorem tych owoców, które lubię najbardziej na świecie. Mogłam też się cieszyć obecnością mojej wnuczki i uczestniczyć w jej radosnych zabawach.
Miłą dla mnie niespodzianką były dwa zaproszenia na spotkania, które mogłabym określić jako wspomnieniowe. Jedno od moich dawnych wychowanków, którzy dziś są już dorosłymi ludźmi. Jednak wspólna więź pozostała i myślę, że nie da się jej przecenić ani wycenić w dzisiejszym tak bardzo obliczonym świecie. Mimo utraty kontaktu na wiele lat wystarczył moment, aby powrócić do tych serdecznych relacji, które łączyły nas od pierwszego dnia znajomości. Nie zawsze tak się dzieje, ale w tym przypadku mogę mówić o wyjątkowym szczęściu do wyjątkowych ludzi.
Drugie zaproszenie związane było z rocznicą powstania Bractwa Turystycznego, do którego należę. Ostatnio nieco mniej się udzielam, ale zawsze chętnie jadę na spotkanie z ludźmi, którzy mają pokrewne do moich zainteresowania i którzy tak jak ja uwielbiają wędrowanie po różnych zakątkach Polski.
W ostatni weekend po dłuższej nieobecności odwiedził nas syn z żoną. Tak bardzo już się za nimi stęskniłam. Mimo, iż nie mieszkają zbyt daleko to jednak nadmiar codziennych obowiązków nie pozwala im na częste wyjazdy z Poznania. Może wakacje będą nieco łaskawsze w tym względzie, z drugiej strony pomału przyzwyczajam się do myśli, że moje dzieci żyją już własnym życiem. Szczęściem jest to, że jak na razie mogą się realizować  w Polsce i nie muszą wyjeżdżać za granicę.
W świecie muzycznym dwie rzeczy poruszyły mnie ostatnio najbardziej: śmierć Marka Jackowskiego i występ Natalii Sikory na festiwalu w Opolu.
Marek Jackowski to cała epoka w historii naszej muzyki rozrywkowej. Przede wszystkim ceniłam Go jako lidera grupy Maanam i autora wielu wspaniałych utworów, wykonywanych przez tę kultową dla mnie grupę. Rzadko występował jako solista ale od czasu do czasu dawał wyraz swoim przemyśleniom, jak choćby w najsłynniejszym Jego "songu" pt. Oprócz
Natalia Sikora wygrała SuperDebiuty na tegorocznym festiwalu opolskim. a wcześniej ostatnią edycję "Voice of Poland". W Opolu zaśpiewała piosenkę Włodzimierza Wysockiego, nieodżałowanego rosyjskiego barda, zmarłego przedwcześnie przed wielu laty. Zaśpiewała wspaniale, ale ja chciałabym również przypomnieć wersję oryginalną. Więc oto dla Was: Włodzimierz Wysocki "Konie"